നോവ്‌

വയ്യിനി നടക്കുവാന്‍ നെടുകെയും കുറുകെയും
വരവീണ പാടവരംബിലൂടൊട്ടും വയ്യ .
കാലുകള്‍ കല്ലില്‍ തട്ടി ചോരയില്‍ ചിരിക്കുന്നു
വയ്യിനി ചുമക്‌ുവാന്‍ കൊടുംചൂട്ടിന്‍ കടരേഖ .
പുഴപോല്‍ വളഞ്ഞും തിരിഞ്ഞും ഒഴുകുന്ന
ലിപികളും പ്രണയ ലിഖിതങ്ങളുംഇല്ല .
തരുന്നില്ലാരും ,കാത്തിരിക്കുന്നുമില്ല
സ്നേഹ സ്മരണതന്‍ കടുംനീല കുറിപ്പുകള്‍;
നെഞ്ചകം തണുക്കുന്ന ചില്ലക്ഷരപ്പൂക്കള്‍ .
ആരാരും എഴുതുന്നുപോലുമില്ല ഒരു വാക്ക്
മഴയില്‍ കുതിര്‍നെന്നു പഴി പറയുന്നുമില്ല .
ഒന്നുണ്ട് ചുമക്കുന്നൂ ദിനവും ദീനത്തോടെ
കണ്ണിലെ മണിപോലെ നാട്ടുകാര്‍ വളര്‍ത്തിയ
ചെറു പുന്ചിരിപ്പൂക്കള്‍ വരണ്ട വേരിലൂടെ
ഒഴുകും കടപ്പെരും മഴതന്‍ കൊടും പത്രം .
കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളിലോക്കെയീ പാതവക്കില്‍
കാതുനിന്നെന്നെ കണ്ട പ്രനയിതാക്കളും പോയി .
ദൂരെയാ മലകള്‍ക്കും സൂര്യനും അപ്പുറത്ത്
പട്ടണപ്പുക തിന്നും മക്കളിന്‍ മണമുള്ള
അക്ഷര പക്ഷികള്‍ കൂടണയുന്നതും കാത്തു
അമ്മമാര്‍ വരമ്പത്ത് പരിതപിച്ചതുമെല്ലാം ഓര്‍മ്മകള്‍ ;
വസന്തത്തിന്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ കൊഴിയുന്നു .
തലയ്ക്കു മുകളിലൂടൊരു
പ്രണയത്തിന്‍ എസ് എം എസ്
പറ പറക്കുന്നൂ എന്നെ പിറകിലാക്‌ുന്നൂ കാലം .